Düşlerden uzağa düşmek

Çocuklar yolu kaybettim, kayboldum ve unuttum

Neredeyim? Kimleyim? 

İstediklerim bunlar mıydı?

Düşünüyorum da düşündüğüm yerden çok uzaklara düşmüşüm..

İlk önce onu sevdim, sonra onu öldürdüm ve unuttum

Adı neydi? Diğerinin adı neydi?

Gerçekten aşk mıydı?

Anlıyorum ki her aşkı diğer aşk ile yamamışım..

Hayal ettim, çok istedim ve unuttum

Kaç hayalim vardı? 

Yaşananların yüzde kaçı benim hayalimdi?

Eğer gerçekleştirmiş olsaydım, işte eğer olsaydı diyorum..

Şimdi bu satırları yazıyor olur muydum?

Başladığım noktadan

Murathan Mungan’ın Yüksek Topuklar kitabını elime aldığımda 14 yaşımdaydım. Romanın açılış cümlesi az konuşan, hep düşünen, düşündüklerini dışarı vurmaktan çekinen Nermin’in 32 yıllık yaşamının acı ve gerçekçi itirafıydı. Bense daha o gün okuduğumda biliyordum, bu cümle hayatım boyunca içimden çıkmayacaktı. Şimdi olduğum yerden kilometrelerce ve yıllarca uzakta yeniden anladım ki ‘hayatım içimden geçen cümleler içinde geçti’.